Journey to the Paradise

What if everything has been done and said too late? What if you woke up only when nothing could be done anymore? You pulled yourself and the one for whom you build your life out of hell. But are you acting too late? Are you acting out of love too late?

So far, nothing you’ve done has been done out of love. You’ve accepted, let everything happen. Ostensibly defended, seen the truth all along. Yet you let everything just happen. You let everything happen even when it wasn’t just about you. When it was something much bigger than you.

You have responsibility. You have the most important task given to a human; to create and sustain life. Do you see what you’ve accomplished?

You didn’t just lead yourself into darkness. You didn’t just let yourself slip into hell. How do you imagine that, after this, you would deserve your happiness? Your happiness is to see that everything you allowed to happen will one day be undone. You’ve let everything happen. You haven’t created and nurtured love – out of love. Did you wake up too late to the truth? There was always more in the balance than just your happiness. Your responsibility, which you didn’t fulfill.

You didn’t even awaken to your own truth; it was shown to you. Only when you were shown what true love is, did you wake up. You woke up to the beautiful reality, the power of love. You dared to act only then, believed that the love you had been chasing was finally yours. You thought you were worthy of it. After all, you had always loved as true love should be?

You never loved; you accepted the darkness. Let everything walk over love, even though all that time you were the solution. Did you wait too long though?

You let everything just happen. At what cost?

Only love made you wake up. Given. You saw that true love is real, something that has always existed, something you believed in. You got to love. You got to see.

Just enough to know that everything you’ve done and created has always been a lie. Created with injustice, without caring about the truth.

Now you live with that knowledge – the truth. You don’t have the right to receive genuine, accepting love. You never gave it, even though it has always been within you. Your truth.

Karma.

No one will save you. I assume you are the light and love. The truth. Your traumas, curse, end with you. Yes, you are the last.

Your task is to be the last one who suffers. Hopefully, you didn’t act too late.

Hope that love is the greatest of all. Hope that someday you receive forgiveness.

What didn’t you do? What didn’t you see? You didn’t see the world, reality, beauty. You didn’t love yourself. Do you notice how powerful darkness is? Do you notice the power fear and uncertainty hold? How could you ever see the truth when you had the truth in your hands, didn’t you see it? The truth that was fed to you and that you hoped for, believed in.

You believed in love, saw love and truth, saw the potential. In those moments when your truth was questioned, when it was taken from you, you stood, you spoke, you saw. You defended, you asserted. You showed the right from the wrong. You held on. You supported. You loved. You were genuine, you shared light into life, for others, for another. You showed the right way. Truth. You opened eyes in every moment to see the light instead of darkness.

To the other but not to yourself.

You were never shown the truth before. That life shouldn’t be suffering and constant confrontation. Darkness and light. Injustice and justice. Good and evil. What made your eyes open? Why would it have been too late? Everything meant to be is meant to be, everything that comes your way is meant for you. Your time was to finally see the truth, your truth. Truth that you were always just let everything happen, because you didn’t believe yourself, how that could ever bee the reality of your life, you let everything happen, you didn’t create. You gave away your power, you didn’t lead.

The truth, love, life, beauty, were shown to you. You were shown the power you have, the power of choices, how it’s never too late.

You saw it yourself, in yourself.

You yourself pulled yourself and your mark into the light. You created that light.

In that moment you saw your mistakes, your allowance, your wrongdoing. But you didn’t give up. In that moment you saw opportunities, possibilities, power of choices and power of your love, it will always lead and carry if you led it.  

You changed direction, you altered the truth, you finally created your reality that you had always handed over to others. You were shown. You seized the opportunity, the moment. You believed in yourself.

You believed, saw, created.

Do you see what you have done? Do you see the darkness around you? You shouldn’t. Every moment from now on is in your hands. Time has not run out.

You are a force. You have power. You had the ability to be born again, to something unknown, to life. Was it too late? How could it have been too late. Your task is to choose every moment, to choose what you want to see and create around you. Your task is still to create life, light, with love. You have shown what power lies in your own truth. Your task is to show the power of truth. The power of your belief. The power of love.

Your task is to show that it’s never too late. Suffering is a choice. What do you have now? Love.

To the other posts:

• To Those Souls Who Helped Me Remember — Thank You
• The Garden of Eden
• The way and the truth – You were always coming to Paradise – into your love
• The Kingdom of God
• Letters to the warzone

---

Toimitko liian myöhään? Katumuksesta ja toivosta.

Entä jos kaikki on tehty ja sanottu liian myöhään? Entä jos heräsit vasta kun mitään ei ole enää tehtävissä? Kiskoit itsesi ja hänet, jolle elämän rakennat ulos helvetistä. Mutta toimitko jo liian myöhään? Toimitko rakkaudesta liian myöhään?

Tähän asti mikään mitä olet tehnyt ei ole tehty rakkaudesta. Olet hyväksynyt, antanut kaiken tapahtua. Näennäisesti puolustanut, nähnyt koko ajan totuuden. Silti antanut kaiken vain tapahtua. Sinä annoit kaiken vain tapahtua silloinkin, kun kyseessä et ollut vain sinä. Kun kyseessä oli jotain paljon suurempaa kuin sinä.

Sinulla on vastuu. Sinulla on tärkein tehtävä mitä ihmiselle annetaan; luoda ja ylläpitää elämää. Näetkö mitä sait aikaan?

Et sinä vienyt vain itseäsi pimeyteen. Sinä et antanut vain itsesi luisua helvettiin. Kuinka kuvittelet, että tämän jälkeen olisit ansainnut onnesi? Sinun onnesi on nähdä, että kaikki minkä sallit tapahtua, tulee vielä joku päivä tekemättömäksi. Olet antanut kaiken tapahtua. Sinä et ole luonut ja kasvattanut rakkautta – rakkaudesta. Havahduitko liian myöhään totuuteen? Vaakakupissa oli aina muutakin kuin sinun onnesi. Vastuusi, jota et täyttänyt.

Sinä et edes itse havahtunut omaan totuuteesi, se sinulle näytettiin. Vasta kun sinulle näytettiin mitä aito rakkaus on sinä havahduit. Havahduit siihen miten kaunis todellisuus on, mikä voima rakkaudella on. Uskalsit vasta silloin toimia, uskoit että rakkaus, jota olet jahdannut, on vihdoin sinun. Luulit olevasi sen arvoinen. Olithan aina rakastanut niin kuin aidon rakkauden kuuluukin.

Et sinä koskaan ollut rakastanut, olit hyväksynyt pimeyden. Antanut kaiken kävellä rakkauden ylitse, odottaen vaikka kaiken aikaan sinä olit ratkaisu. Odotitko kuitenkin liian kauan?

Annoit kaiken vain tapahtua. Millä hinnalla?

Vain rakkaus sai sinut heräämään. Annettuna. Sait nähdä, että aito rakkaus on totta, jotain, joka on aina ollut, johon olit uskonut. Sait rakastaa. Sait nähdä.

Juuri sen verran että sait tietää, että kaikki tekemäsi ja luomasi on ollut aina valhetta. Vääryydellä luotu, totuudesta välittämättä.

Nyt saat elää sen tiedon – totuuden kanssa. Ei sinulla ole oikeutta saada aitoa kaiken hyväksyvää rakkautta. Ethän koskaan ole sitä antanut, vaikka se on aina ollut sinussa. Totuutesi.

Karma.

Kukaan ei tule sinua pelastamaan. Oletan sinä valo ja rakkaus. Totuus. Sinuun päättyy traumat, kirous. Niin. Sinä olet viimeinen.

Tehtäväsi on olla viimeinen, joka kärsii. Toivottavasti et toiminut liian myöhään.

Toivo, että rakkaus on suurin kaikista. Toivo, että joskus saat anteeksiantosi.

Mitä sinä et tehnyt? Mitä sinä et nähnyt? Sinä et nähnyt maailmaa, todellisuutta, kauneutta. Sinä et rakastanut itseäsi. Huomaatko miten voimakas pimeys on? Huomaatko mikä voima pelolla ja epävarmuudella on? Miten sinä olisit koskaan voinut nähdä totuutta, kun sinulla oli totuus käsissäsi, näithän sinä sen. Totuus, jota sinulle oltiin syötetty ja johon toivoit, uskoit.

Uskoit rakkauteen, näit rakkauden ja totuuden, näit potentiaalin. Niinä hetkinä, kun totuuttasi kyseenalaistettiin, kun teiltä otettiin sinä seisoit, sinä sanoit, sinä näit. Sinä puolustit, sinä sanoitit. Sinä näytit oikean väärästä. sinä pidit pinnalla. Kannattelit. Sinä rakastit. Sinä olit aito, sinä jaoit valoa elämään, toisille, toiselle. Sinä näytit oikeaa tietä. Totuutta. Sinä autoit jokaisessa hetkessä näkemään valon pimeyden sijaan.

Muita kuin itseäsi.

Eihän sinulle koskaan ollut näytetty totuutta. Ettei elämän kuulu olla kärsimystä, jatkuvaa vastakkainasettelua. Pimeyttä ja valoa. Vääryyttä ja oikeutta. Hyvää ja pahaa. Mikä sai silmäsi aukeamaan? Miksi se olisi ollut liian myöhään? Kaikki mikä on tarkoitettu on tarkoitettu, kaikki mikä tiellesi tulee, on sinulle tarkoitettu. Sinun aikasi oli nähdä vihdoin totuus. Sinun todellisuutesi. Totuus, että annoit aina kaiken tapahtua, koska et uskonut itseäsi. Annoit kaiken tapahtua, et luonut. Annoit pois voimasi, et johtanut.

Sinulle näytettiin totuus, rakkaus, elämä, kauneus. Sinulle näytettiin mikä voima sinulla on, mikä voima valinnoilla on, miten koskaan ei ole liian myöhäistä.

Sinä itse näit, näit itsesi.

Sinä itse kiskoit itsesi ja jälkesi maailmalle valoon. Sinä loit sen valon.

Siinä hetkessä sinä näit virheesi, miten kaiken olit vain sallinut tapahtua. Mutta et luovuttanut. Siinä hetkessä näit mahdollisuuksia, voiman valinnoissa, voiman hetkessä. Voiman rakkaudessa ja elämässä, joka kantaa, jos annat sen kannattaa.

Sinä vaihdoit suunnan, sinä muutit totuuden, sinä loit vihdoin todellisuutesi, jonka olit aina antanut muiden käsiin. Sinulle näytettiin. Sinä tartuit mahdollisuuteen, hetkeen. Uskoit itseesi.

Sinä uskoit, näit, loit.

Näetkö mitä sinä olet tehnyt? Näetkö pimeyttä? Ei sinun tarvitse. Jokainen hetki tästä eteenpäin on käsissäsi. Aika ei ole loppunut.

sinä olet voima. Sinulla on valta. Sinulla oli kyky syntyä uudelleen johonkin tuntemattomaan, elämään. Oliko liian myöhäistä? Kuinka olisi voinut olla? Sinun tehtäväsi on jokainen hetki valita, valita mitä haluat nähdä ja luoda ympärillesi. Edelleen tehtäväsi on luoda elämää, valoa, rakkaudella. Sinä olet näyttänyt mikä voima omassa totuudessa on. Tehtäväsi on näyttää oman uskon voima. Rakkauden voima.

Tehtäväsi on osoittaa, että koskaan ei ole liian myöhäistä. Kärsimys on valinta. Mitä sinulla nyt on? Rakkaus.

التخليص والأمل: هل تصرفت في وقتٍ متأخر؟

ماذا لو كان كل شيء قد فعل وقيل متأخرًا؟ ماذا لو استفقت فقط عندما لم يعد يمكن القيام بشيء؟ لقد سحبت نفسك والشخص الذي بنيت حياتك من الجحيم. ولكن هل تتصرف في وقت متأخر؟ هل تتصرف بسبب الحب في وقت متأخر؟

حتى الآن، لم يتم فعل أي شيء من قبلك بسبب الحب. لقد قبلت، دعيت كل شيء يحدث. قد دافعت ظاهريًا، رأيت الحقيقة طوال الوقت. ومع ذلك، سمحت لكل شيء بأن يحدث ببساطة. سمحت لكل شيء بالحدوث حتى عندما لم يكن الأمر يتعلق بك فقط. عندما كان هناك شيء أكبر بكثير منك.

لديك مسؤولية. لديك أهم مهمة يمكن أن تُعطى لإنسان؛ خلق والحفاظ على الحياة. هل ترى ما حققت؟

لم تقود نفسك فقط إلى الظلام. لم تسمح فقط لنفسك بالانزلاق إلى الجحيم. كيف تتخيل، بعد كل هذا، أن تستحق سعادتك؟ سعادتك هي أن ترى أن كل شيء الذي سمحت به سيتم التراجع عنه في يوم من الأيام. لقد سمحت بكل شيء. لم تخلق وتربي الحب – من أجل الحب. هل استيقظت في وقت متأخر إلى الحقيقة؟ كان هناك دائمًا أكثر في التوازن من مجرد سعادتك. مسؤوليتك، التي لم تقم بتحقيقها.

لم تستيقظ حتى على حقيقتك الخاصة؛ لقد تم إظهارها لك. فقط عندما تم عرض ما هو الحب الحقيقي لك، استفقت. استفقت إلى الواقع الجميل، قوة الحب. جرأت على العمل فقط بعد ذلك، صدقت أن الحب الذي كنت تطارده كان أخيرًا لك. ظننت أنك كنت تستحقه. بعد كل شيء، كنت تحب دائمًا كما ينبغي أن يكون الحب الحقيقي؟

أنت لم تحب أبدًا؛ قبلت الظلام. دع كل شيء يسيرون فوق الحب، على الرغم من أنك كنت الحلاقة في كل تلك الفترة. هل انتظرت وقتًا طويلًا؟

لقد سمحت فقط لكل شيء بالحدوث. بأي ثمن؟

الحب فقط جعلك تستيقظ. منح. رأيت أن الحب الحقيقي حقيقي، شيء كان موجودًا دائمًا، شيء كنت تؤمن به. لقد استمتعت بالحب. رأيت.

فقط بما فيه الكفاية لتعلم أن كل ما قمت به وخلقته كان دائمًا كذبة. تم إنشاؤه بظلم، دون الاهتمام بالحقيقة.

الآن أنت تعيش مع تلك المعرفة – الحقيقة. ليس لديك الحق في تلقي حب حقيقي وقبول. لم تعطه أبدًا، على الرغم من أنه كان دائمًا في داخلك. حقيقتك.

الكارما.

لن ينقذك أحد. أفترض أنك النور والحب. الحقيقة. صدماتك، لعنتك، تنتهي معك. نعم، أنت الأخير.

مهمتك هي أن تكون آخر من يعاني. نأمل أنك لم تتصرف في وقت متأخر جدًا.

نأمل أن يكون الحب أعظم من كل شيء. نأمل أن تتلقى في يوم من الأيام الغفران.

ماذا لم تفعل؟ ماذا لم تر؟ لم تر العالم، الواقع، الجمال. لم تحب نفسك. هل تلاحظ كيف أن الظلام قوي؟ هل ت

لاحظ قوة الخوف وعدم اليقين؟ كيف يمكنك أن ترى الحقيقة عندما كانت الحقيقة في يديك، ألم تراها؟ الحقيقة التي تم تغذيتها لك والتي كنت تأمل فيها وتؤمن بها.

كنت تؤمن بالحب، رأيت الحب والحقيقة، رأيت الإمكانيات. في تلك اللحظات التي تمت فيها تساؤل حقيقتك، عندما تم خطفها منك، وقفت، تحدثت، رأيت. دافعت، أكدت. أظهرت الحق من الخطأ. اعتصمت. دعمت. أحببت. كنت صادقًا، شاركت الضوء في الحياة، للآخرين، لآخر. أظهرت الطريق الصحيح. الحقيقة. فتحت الأعين في كل لحظة لرؤية النور بدلاً من الظلام.

إلى الآخرين ولكن ليس لنفسك.

لم يظهر لك الحقيقة أبدًا من قبل. أن الحياة لا ينبغي أن تكون معاناة وصراع مستمر. ظلام ونور. ظلم وعدالة. خير وشر. ما الذي فتح عينيك؟ لماذا كان سيكون متأخرًا؟ كل شيء كان مقدرًا ليكون، كل ما يأتي إليك مقصود لك. حان وقتك أخيرًا لرؤية الحقيقة، حقيقتك. الحقيقة التي كنت دائمًا تسمح لكل شيء بالحدوث، لأنك لم تؤمن بنفسك، كيف يمكن أن يكون ذلك حقيقة حياتك، سمحت لكل شيء بالحدوث، لم تخلق. قمت بإهداء قوتك، لم تقود.

أظهرت لك الحقيقة، الحب، الحياة، الجمال. أظهرت لك القوة التي تمتلكها، قوة الاختيارات، كيف لا يكون أبدًا متأخرًا. رأيتها بنفسك، في ذاتك.

أنت نفسك جذبت نفسك وعلامتك إلى النور. أنشأت هذا النور.

في تلك اللحظة رأيت أخطائك، سماحك، فسادك. ولكنك لم تستسلم. في تلك اللحظة، رأيت فرصًا، إمكانيات، قوة الاختيارات وقوة حبك، ستؤدي دائمًا وتحمل إذا قادتها.  

لقد غيرت الاتجاه، غيرت الحقيقة، أنشأت أخيرًا واقعك الذي كنت دائمًا تسلمه للآخرين. أظهرت. استغل الفرصة، اللحظة. صدقت بنفسك.

آمنت، رأيت، خلقت.

هل ترى ما فعلت؟ هل ترى الظلام حولك؟ لا يجب أن تراه. كل لحظة من الآن فصاعدًا في يديك. لم ينفد الوقت.

أنت قوة. لديك القوة. كان لديك القدرة على أن تولد من جديد، إلى شيء مجهول، إلى الحياة. هل كان متأخرًا؟ كيف يمكن أن يكون متأخرًا. مهمتك هي اختيار كل لحظة، اختيار ما تريد رؤيته وخلقه حولك. مهمتك لا تزال هي خلق الحياة، النور، بالحب. لقد أظهرت ما القوة الموجودة في حقيقتك الخاصة. مهمتك هي أن تظهر قوة الحقيقة. قوة إيمانك. قوة الحب.

مهمتك هي أن تظهر أنه لا يوجد وقت متأخر. العذاب هو اختيار. ماذا لديك الآن؟ الحب.