Whose love and approval are you looking for?

What if nothing changes so truly, nothing changes? What needs to change? What if you don’t see the truth? What if you choose your path wrong, without realizing that you should have chosen yourself this time?

You will notice once again that you did not learn. Or the lesson this time was to dare – and you were afraid.

What will be your reward, what will be your teaching, what will be your karma?

At what point does faith turn to despair?

When do you accept your destiny by surrendering?

How do you come to know that you chose the right one? When do you realize you’ve made the wrong choice?

Does blind faith prevent life? Believing in love. Believing that everyone is worth it? Why would it prevent if true love comes from within?

But did you forget yourself?

What if you constantly live against your destiny, without enjoying the moment and encounters, because you seek, wait, believe, hope. What if everything is here and now? What if this is truth and fate? What if you are in doubt?

You prevent yourself from seeing. Seeing what? Moments and events as they are meant to happen. Nothing happens without purpose, but what is that purpose? Nothing is permanent, but when is it time to let go? When is the moment when you dare to let yourself enjoy yourself or is it meant to see again how we really are just learning here?

What if you surrender to destiny, to purpose, believing that the real purpose is one day to get back that love that exists, that is your destiny. At what point does faith turn to despair? At what point does your faith – or despair dictate your truth to you? When do you realize you’ve killed everything around you with love? Or with despair? With fear?

Trying in every moment to give something, hoping to get back someday. Get back what and from whom? You forgot that everything has always been and always will be in you, and about you.

You’ve hoped and prayed that they would show you who you are. That you could believe? To yourself? That you would be appreciated when you were yourself? That you may receive love so that you may see your worth? For someone to show you how perfect you are. That you would believe.

Were they always just trying to show you what you can’t see? How you didn’t surrender and just trusted. You hoped and begged. You sabotaged, you prevented yourself from seeing. Seizing every opportunity because you want the other person to fulfill you, but that’s not the purpose of true, unconditional love; demand, take, impose conditions. It must be found within oneself; peace of mind, respect, balance. What if you surrender, give up demanding and wanting? Give up of controlling.

Truth is that you will be answered exactly what you pray for. You want; so, you want. You hope; so, you hope. You are perfect and worthy of perfect love; So, you are. What you believe and see, you will be shown. To you, to see, yourself.

Allow your flow of life to bring to you what is meant to be, at the moment it is intended. The moment you are ready to receive what you are and create it in your reality. Love for love.

Indeed. You are love, love is the greatest of all. So. After all, you are your greatest love, your truth, your light-bearer.

Who do you invite into your reality? What has your light always attracted to you? Your whole life, your whole path until now, has been to show you that you are your truth. You are peace and balance. You’ve seen what happens when you let this shake up.

What do you create in reality when you believe you can do it alone? What if you believe you need someone to complete your destiny? What for?

What if your destiny is to show how truth doesn’t need anything you don’t already have? When is it time to surrender? Give in? How do you know you’re fighting against your fate?

After all, you already have the bottomless love and respect of another. After all, you already have someone who showed you how perfect you are, how beautifully your light shines, and helped you see the truth. That you are not the only one, you are not blind, incapable of love. That the only thing that really hasn’t been taken away from you is unconditional love, how could something have been taken away that you didn’t even know was in you because you hadn’t seen it before. You haven’t been shown unconditional love.

You were already worth it all, there was someone in your life who really was worth all this, who let you see. Yourself.

It wasn’t you who took all this away, it wasn’t you who didn’t love.

It can’t be taken away from you. You were given the opportunity to see how genuine, unconditional love comes from within and is for you. It’s you. Is that what you’re running away from? Your love? That you never stopped loving, that you will always love. Are you running away from the truth that has always been before you? That love, even the truest one, will never be enough in the face of what we have been led to believe as truth. Which we have been told as truth for generations. That you can’t just love, that love is conditional, demanding, exists only when you’re worth it, according to the expectations and demands of the other.

That genuine love that you are allowed to feel is something that requires you to renounce your truth. From your love for yourself.

So that you would be worthy of someone else’s acceptance, so that you would receive permission to live, permission to enjoy, permission to feel love and be loved.

And all along, this has been your birthright.

Everything that was your right has now been conditioned so that the truth will never come out.

The truth that is hidden beneath the addictions and imbalances that are claimed to be love. This love is aimed at breaking you, subjugating you, tiring you. That you could create value and meaning. Value for whom? Just for those whom your light calls. For greed, envy, selfishness and lust. That’s love.

The truth is that you have everything you will ever need, you have everything you will ever need. You are whole.

You were shown the truth, in front of which you can’t help but surrender and believe that love is the greatest of all. A love that brought you to life and showed you your worth. The truth. Your love for yourself. Towards your truth. Towards humanity.

In the face of love, you saw who you are. You saw the beauty of the soul. And once found, it can no longer be taken away. You listened to yourself, your God, your Truth, you listened to the language of love; Your God, your truth.

Why not surrender to life and your destiny? You truly have everything you need to be perfect. Follow your love. Yourself. Your faith. The balance of your mind, emotions, and heart. Thou hast truly seen what the other path brings when you follow false truth; You don’t listen to yourself or respect your balance. Energy doesn’t lie. You didn’t listen to your imbalance; you gave without demanding balance. Without demanding anything back; You maintained an imbalance without daring to trust your own worth.

Because you are the only one who sees it. The only one whose approval and love your worth requires.

Maybe this was your lesson? Finally learn, after everything you’ve experienced and seen, what your truth is. This moment required your entire past, your every action and choice. You weren’t ready before, you didn’t learn.

So. This is a learning journey into yourself, what else do you expect from life? When will we arrive and where? You seek and seek balance, freedom. Freedom of mind. Every moment and every choice have grown you into this moment. Nurtured, encouraged, created perspective.

You wouldn’t be here without every single action and choice; even those which you did not do and did not choose.

You wouldn’t be here if you hadn’t experienced fear and courage.

You wouldn’t be here without hope and despair.

Without darkness, you would not be able to see the light; faith.

Without wrong, you won’t know right. Without darkness, you wouldn’t be able to see the stars, the possibilities that are within your reach. Without love, would you see anything?

Would you be worthy of your love and see your potential?

You have nothing but this moment. And this moment is eternal; always been and always will be. Fill it with love and the universe will have no choice but to reflect back to you who you are. To show you who you are. It has always been that. To you have been always tried to show who you truly are.

Truly, God speaks in the language of love; You deny yourself your love, you deny your God, you deny yourself.

Jump to the other posts

Kenen rakkautta ja hyväksyntää etsit?

Entä jos mikään ei muutu niin tosiaan, mikään ei muutu? Minkä pitää muuttua? Entä jos et näekään totuutta? Entä jos valitset polkusi väärin, huomaamatta että sinun olisi tullut valita tällä kertaa itsesi? Huomaat taas kerran, ettet oppinut. Tai opetus olikin tällä kertaa uskaltaa – ja sinä pelkäsit. Mikä tulee olemaan palkintosi, mikä opetuksesi, mikä karmasi? Missä välissä usko muuttuu epätoivoksi? Milloin antautumalla hyväksyt kohtalosi? Mistä tulet tietämään, että valitsit oikein? Milloin huomaat valinneesi väärin?

Estääkö sokea usko elämästä? Usko Rakkauteen. Usko siihen, että jokainen on sen arvoinen? Miksi estäisi, jos aito rakkaus tulee sisältä?

Entä jos elät jatkuvasti kohtaloasi vastaan nauttimatta hetkestä ja kohtaamisista, koska etsit, odotat, uskot, toivot. Entä jos kaikki on tässä ja nyt? Entä jos tämä on totuus ja kohtalo?

Entä jos epäilet? Estät itseäsi näkemästä. Näkemästä mitä? Hetkeä ja tapahtumia niin kuin ne on tarkoitettu tapahtuvaksi. Mikään ei tapahdu ilman tarkoitusta, mutta mikä on se tarkoitus? Mikään ei ole pysyvää, mutta milloin on aika päästää irti? Milloin on se hetki, kun uskallat antaa itsesi nauttia vai onko tarkoitus taas nähdä miten tosiaan täällä ollaan vain oppimassa.

Entä jos antautuu kohtalolle, tarkoitukselle, uskoen että totisesti tarkoitus on jokin päivä saada sitä rakkautta myös takaisin, joka on olemassa, joka on kohtalosi. Missä vaiheessa usko muuttuu epätoivoksi? Missä vaiheessa uskosi – vai, epätoivosi sanelee sinulle totuutesi? Milloin huomaat tappaneesi kaiken ympäriltäsi rakkaudella? Vai epätoivolla? Pelolla? Yrittänyt vain jokainen hetki antaa jotain toivoen saavasi joskus takaisin. Mitä ja keneltä? Unohdit että kaikki on aina ollut ja aina oleva jo sinussa, ja sinusta.

Olet toivonut ja rukoillut, että he näyttävät sinulle kuka olet. Että jaksaisit uskoa? Itse itseesi? Että saisit arvostusta kun olet oma itsesi? Että saisit osaksesi rakkautta, jotta näkisit arvosi? Jotta joku näyttäisi sinulle kuinka täydellinen olet. Että näkisit.

Yritettiinkö sinulle aina vain näyttää mitä et näe? Miten et antautunutkaan, luottanutkaan vaan uskoit, toivoit, anelit. Sabotoit, estit itseäsi näkemästä. Tarttuen jokaiseen mahdollisuuteen koska haluat toisen täyttävän sinut, mutta eihän se ole aidon, ehdottoman rakkauden tarkoitus; vaatia, ottaa, asettaa ehtoja. Se on löydettävä itsestä; mielenrauha, kunnioitus, tasapaino.

Mitä jos antaudut, luovutat vaatimasta, haluamasta? Sinulle vastataan juuri siihen mitä rukoilet. Haluat; niin haluat. Toivot; niin toivot. Olet täydellinen ja täydellisen rakkauden arvoinen; niin olet. Mitä uskot ja näet, sitä sinulle näytetään. Sinulle, jotta näkisit, itsesi.

Annat elämän virtasi tuoda luoksesi sen mikä on tarkoitettu, sillä hetkellä kun on tarkoitettu. Sillä hetkellä, kun olet valmis vastaanottamaan sitä mitä olet ja luot todellisuuteesi. Rakkautta rakkaudesta.

Niin. Sinähän olet rakkaus, rakkaushan on suurin kaikista. Niin. Sinähän olet sinun suurin rakkautesi, sinun totuutesi, sinun valosi kantaja.

Ketä kutsut todellisuuteesi? Mitä valosi on aina houkutellut luoksesi? Koko elämäsi, koko polkusi tarkoitus on tähän asti ollut näyttää sinulle, että sinä olet sinun totuutesi. Sinä olet rauha ja tasapaino. Olethan nähnyt mitä käy, kun annat tämän järkkyä.

Mitä luot todellisuuteen, kun uskot, että pärjäät yksin? Entä, jos uskot, että kaipaat jotakuta täydentämään kohtalosi? Mitä varten?

Entä jos kohtalosi on näyttää miten totuus ei tarvitse mitään mitä sinulla ei jo ole? Milloin on aika antautua? Luovuttaa? Mistä tietää taistelevansa kohtaloaan vastaan?

Sinullahan on jo toisen pohjaton rakkaus ja kunnioitus. Sinullahan on jo joku, joka näytti sinulle miten täydellinen olet, miten kauniisti valosi loistaa sekä auttoi sinua näkemään, mikä on totuus. Että et ole ainut, et ole sokea, kykenemätön rakkauteen. Että ainut, mitä totisesti sinulta ei ole viety on ehdoton rakkaus, miten olisikaan voitu viedä jotain mitä et tiennyt sinussa olevan, koska et sitä ennen tätä hetkeä ole nähnyt. Sinulle ei ole näytetty.

Sinä olit jo sen kaiken arvoinen, sinun elämässäsi oli joku, joka todella oli tämän kaiken arvoinen, joka antoi sinun nähdä. Itsesi.

Se et ollut sinä, joka tämän kaiken otti pois, se et ollut sinä joka ei rakastanut.

Sitä ei voi ottaa sinulta pois. Sinulle annettiin mahdollisuus nähdä, miten aito, ehdoton rakkaus tulee itsestä ja on sinulle. Se olet sinä. Sitäkö pakenet? Rakkauttasi? Ettet koskaan lakannut rakastamasta, että tulet aina rakastamaan.

Pakenetko totuutta, joka on aina ollut edessäsi? Että rakkaus, aidoinkaan, ei tule koskaan riittämään sen edessä, jota meidät on totuutena saatu uskomaan. Jota meille on totuutena sukupolvien ajan kerrottu. Että sinä et voi vain rakastaa, että rakkaus on ehdollista, vaativaa, olemassa vain, kun olet sen arvoinen, toisen odotuksien ja vaatimuksien mukainen. Että aito rakkaus, joka sinun sallitaan tuntea on jotain, joka vaatii sinua luopumaan sinun totuudestasi.

Sinun rakkaudestasi itseesi.

Sen edessä, että saisit hyväksyntää, luvan elää, luvan nauttia, luvan rakastaa.

Joltain toiselta.

Ja kaiken aikaa ne ovat olleet sinun syntymäoikeutesi.

Kaiken, joka on sinun oikeutesi ollut, on nyt ehdollistettu, jotta totuus ei tulisi koskaan ilmi.

Totuus joka on peitetty riippuvuuksien ja epätasapainon alle, joita rakkaudeksi väitetään. Tämä rakkaus, jonka tarkoituksena on rikkoa sinut, alistaa sinut, väsyttää sinut. Että voisit luoda arvoa ja merkitystä. Arvoa kenelle? Juuri heille, joita valosi kutsuu luokseen. Ahneudelle, kateudelle, itsekkyydelle ja himolle. Se on rakkautta.

Totuus on, että sinulla on kaikki mitä koskaan tulet tarvitsemaan, sinussa on kaikki mitä koskaan tulet tarvitsemaan. Sinä olet kokonainen.

Sinulle näytettiin totuus, jonka edessä et voi muuta kuin antautua ja uskoa, että rakkaus on suurin kaikista. Rakkaus, joka herätti sinut elämään ja joka näytti sinulle arvosi. Totuuden. Rakkautesi itseäsi kohtaan. Totuuttasi kohtaan. Ihmisyyttä kohtaan.

Rakkauden edessä näit kuka olet. Näit sielun kauneuden. Ja sitä ei kerran löydettynä voida enää viedä pois. Kuuntelit itseäsi, Jumalaasi, Totuuttasi, kuuntelit rakkauden kieltä; Jumalaasi, totuuttasi.

Miksi et antautuisi elämään ja kohtaloosi? Sinussa totisesti on kaikki mitä tarvitset ollaksesi täydellinen. Seuraa rakkauttasi. Itseäsi. Uskoasi. Mielesi, tunteittesi ja sydämesi tasapainoa. Olet totisesti nähnyt mitä toinen polku tuo tullessaan, kun seuraat väärää totuutta; jätät kuuntelematta itseäsi. Kunnioittamasta tasapainoasi. Energia ei valehtele. Et kuunnellut epätasapainoasi vaan annoit vaatimatta tasapainoa. Vaatimatta mitään takaisin; ylläpidit epätasapainoa uskaltamatta luottaa omaan arvoosi.

Koska olet ainoa kuka sen näkee. Ainoa, kenen hyväksynnän ja rakkauden sinun arvosi vaatii.

Ehkä tämä oli oppituntisi? Oppia vihdoin kaiken kokemasi ja näkemäsi jälkeen mikä on totuutesi. Tähän hetkeen tarvittiin koko menneisyytesi, jokainen tekosi ja valintasi. Et ollut ennen valmis, et nähnyt, oppinut.

Niin. Tämä on oppimismatka itseesi, mitä muuta elämältä odotat? Milloin me olisimme perillä ja missä? Mitä etsit ja haet on tasapainoa, vapautta. Mielen vapautta. Jokainen tapahtuma ja jokainen valinta on kasvattanut sinut tähän hetkeen. Ruokkinut, kasvattanut, luonut perspektiiviä.

Et olisi tässä ilman jok’ikistä tekoa ja valintaa, tekemättä jättämistä ja valitsematta jättämistä.

Et olisi tässä jos et olisi kokenut pelkoa ja rohkeutta.

Et olisi tässä ilman toivoa ja epätoivoa.

Ilman pimeyttä et kykenisi näkemään valoa; uskoa.

Ilman väärää et tietäsi oikeasta.

Ilman pimeyttä et kykenisi näkemään tähtiä, mahdollisuuksia, jotka ovat sinun ulottuvissasi.

Ilman rakkautta, näkisitkö mitään? Olisitko rakkautesi arvoinen ja näkisit mahdollisuutesi? Sinulla ei ole muuta kuin tämä hetki. Ja tämä hetki on ikuinen; aina ollut ja aina tulee oleva. Täytä se rakkaudella ja universumilla ei ole muuta vaihtoehtoa kuin kuvastaa sinulle takaisin sitä mitä olet. Näyttää sinulle kuka olet. Sinulle on aina yritetty näyttää, kuka todella olet.

Totisesti, Jumala puhuu rakkauden kielellä; kiellä itseltäsi rakkautesi, kiellät Jumalasi, kiellät itsesi.

لمن تبحث عن الحب والموافقة؟

ماذا لو لم يتغير شيء حقا ، لا شيء يتغير؟ ما الذي يجب تغييره؟ ماذا لو كنت لا ترى الحقيقة؟ ماذا لو اخترت طريقك بشكل خاطئ ، دون أن تدرك أنه كان يجب عليك اختيار نفسك هذه المرة؟

ستلاحظ مرة أخرى أنك لم تتعلم. أو كان الدرس هذه المرة هو الجرأة – وكنت خائفا.

ماذا ستكون مكافأتك ، ماذا سيكون تعليمك ، ماذا ستكون الكارما الخاصة بك؟

في أي مرحلة يتحول الإيمان إلى يأس؟

متى تقبل مصيرك بالاستسلام؟

كيف تعرف أنك اخترت الشخص المناسب؟ متى تدرك أنك اتخذت القرار الخاطئ؟

هل الإيمان الأعمى يمنع الحياة؟ الإيمان بالحب. الاعتقاد بأن الجميع يستحق كل هذا العناء؟ لماذا يمنع إذا كان الحب الحقيقي يأتي من الداخل؟

لكن هل نسيت نفسك؟

ماذا لو كنت تعيش باستمرار ضد مصيرك ، دون الاستمتاع باللحظة واللقاءات ، لأنك تسعى ، تنتظر ، تؤمن ، أمل. ماذا لو كان كل شيء هنا والآن؟ ماذا لو كانت هذه هي الحقيقة والقدر؟ ماذا لو كنت في شك؟

أنت تمنع نفسك من الرؤية. رؤية ماذا؟ اللحظات والأحداث كما من المفترض أن تحدث. لا شيء يحدث بدون هدف ، ولكن ما هو هذا الغرض؟ لا شيء دائم ، ولكن متى حان الوقت للتخلي عنه؟ متى تكون اللحظة التي تجرؤ فيها على السماح لنفسك بالاستمتاع بنفسك أم أنه من المفترض أن ترى مرة أخرى كيف نتعلم حقا هنا؟

ماذا لو استسلمت للقدر ، للهدف ، معتقدا أن الهدف الحقيقي هو في يوم من الأيام استعادة هذا الحب الموجود ، هذا هو مصيرك. في أي مرحلة يتحول الإيمان إلى يأس؟ في أي مرحلة يملي عليك إيمانك – أو يأسك؟ متى تدرك أنك قتلت كل شيء من حولك بالحب؟ أو مع اليأس؟ مع الخوف؟

تحاول في كل لحظة إعطاء شيء ما ، على أمل العودة يوما ما. استرجع ماذا ومن من؟ لقد نسيت أن كل شيء كان دائما وسيظل دائما فيك وعنك.

لقد كنت تأمل وصليت أن يظهروا لك من أنت. هل يمكن أن تصدق؟ لنفسك؟ أن تكون موضع تقدير عندما كنت نفسك؟ لكي تنال الحب حتى ترى قيمتك؟ لشخص ما ليظهر لك كم أنت مثالي. أن تصدق.

هل كانوا يحاولون دائما أن يظهروا لك ما لا يمكنك رؤيته؟ كيف لم تستسلم ووثقت فقط. كنت تأمل وتتوسل. لقد خربت ، منعت نفسك من الرؤية. اغتنام كل فرصة لأنك تريد أن يحققك الشخص الآخر ، لكن هذا ليس الغرض من الحب الحقيقي غير المشروط ؛ الطلب ، واتخاذ ، وفرض الشروط. يجب أن توجد داخل نفسه. راحة البال والاحترام والتوازن. ماذا لو استسلمت ، تخلت عن المطالبة والرغبة؟ التخلي عن السيطرة.

الحقيقة هي أنه سيتم الرد عليك بالضبط ما تصلي من أجله. أنت تريد; لذلك ، تريد. أنت تأمل. لذا ، كما تأمل. أنت كامل وتستحق الحب الكامل. لذا ، أنت. ما تؤمن به وتراه ، سيظهر لك. لك ، لترى ، نفسك.

اسمح لتدفق حياتك أن يجلب لك ما هو مقصود ، في اللحظة المقصودة. اللحظة التي تكون فيها مستعدا لتلقي ما أنت عليه وإنشائه في واقعك. حب الحب.

في الحقيقة. أنت الحب ، الحب هو الأعظم على الإطلاق. حتي. بعد كل شيء ، أنت أعظم حبك ، حقيقتك ، حامل نورك.

من تدعوه إلى واقعك؟ ما الذي جذبك نورك دائما؟ حياتك كلها ، طريقك كله حتى الآن ، كان لتظهر لك أنك حقيقتك. أنت السلام والتوازن. لقد رأيت ما يحدث عندما تترك هذا الاهتزاز.

ما الذي تصنعه في الواقع عندما تعتقد أنه يمكنك القيام بذلك بمفردك؟ ماذا لو كنت تعتقد أنك بحاجة إلى شخص ما لإكمال مصيرك؟ لأي سبب؟

ماذا لو كان مصيرك هو إظهار كيف أن الحقيقة لا تحتاج إلى أي شيء ليس لديك بالفعل؟ متى حان وقت الاستسلام؟ استسلم؟ كيف تعرف أنك تقاتل ضد مصيرك؟

بعد كل شيء ، لديك بالفعل الحب والاحترام الذي لا نهاية له من شخص آخر. بعد كل شيء ، لديك بالفعل شخص أظهر لك مدى كمالك ، ومدى جمال ضوءك ، وساعدك على رؤية الحقيقة. أنك لست الوحيد ، فأنت لست أعمى ، غير قادر على الحب. أن الشيء الوحيد الذي لم يتم أخذه منك حقا هو الحب غير المشروط ، كيف يمكن أن يكون قد تم أخذ شيء لم تكن تعرفه حتى بداخلك لأنك لم تره من قبل. لم يظهر لك الحب غير المشروط.

كنت بالفعل تستحق كل شيء ، كان هناك شخص ما في حياتك يستحق كل هذا حقا ، والذي سمح لك بالرؤية. نفسك.

لم تكن أنت من أخذ كل هذا بعيدا ، ولم تكن أنت من لم يحب.

لا يمكن أن تؤخذ منك. لقد أتيحت لك الفرصة لترى كيف يأتي الحب الحقيقي غير المشروط من الداخل وهو لك. إنه أنت. هل هذا ما تهرب منه؟ حبك؟ أنك لم تتوقف أبدا عن المحبة ، وأنك ستحب دائما. هل تهرب من الحقيقة التي كانت دائما أمامك؟ هذا الحب ، حتى الأكثر صدقا ، لن يكون كافيا أبدا في مواجهة ما دفعنا إلى الاعتقاد به كحقيقة. التي قيل لنا كحقيقة لأجيال. لا يمكنك أن تحب فقط ، أن الحب مشروط ، متطلب ، موجود فقط عندما تكون يستحق ذلك ، وفقا لتوقعات ومطالب الآخر.

هذا الحب الحقيقي الذي يسمح لك أن تشعر به هو شيء يتطلب منك التخلي عن حقيقتك. من حبك لنفسك.

حتى تكون جديرا بقبول شخص آخر ، بحيث تحصل على إذن للعيش ، وإذن بالاستمتاع ، وإذن للشعور بالحب والمحبة.

وطوال الوقت ، كان هذا حقا مكتسبا لك.

كل ما كان من حقك قد تم تكييفه الآن حتى لا تظهر الحقيقة أبدا.

الحقيقة المخفية تحت الإدمان والاختلالات التي يزعم أنها حب. يهدف هذا الحب إلى كسرك وإخضاعك وإتعبك. أنه يمكنك خلق قيمة ومعنى. القيمة لمن؟ فقط لأولئك الذين يناديهم نورك. للجشع والحسد والأنانية والشهوة. هذا هو الحب.

الحقيقة هي أن لديك كل ما تحتاجه في أي وقت ، لديك كل ما تحتاجه في أي وقت. أنت كامل.

لقد أظهرت لك الحقيقة ، والتي لا يسعك إلا أن تستسلم وتعتقد أن الحب هو الأعظم على الإطلاق. الحب الذي أعادك إلى الحياة وأظهر لك قيمتك. الحقيقة. حبك لنفسك. نحو حقيقتك. نحو الإنسانية.

في مواجهة الحب ، رأيت من أنت. رأيت جمال الروح. وبمجرد العثور عليها ، لم يعد من الممكن أخذها بعيدا. لقد استمعت إلى نفسك ، إلهك ، حقيقتك ، استمعت إلى لغة الحب. إلهك، حقيقتك.

لماذا لا تستسلم للحياة ومصيرك؟ لديك حقا كل ما تحتاجه لتكون مثاليا. اتبع حبك. نفسك. إيمانك. توازن عقلك وعواطفك وقلبك. لقد رأيت حقا ما يجلبه الطريق الآخر عندما تتبع الحقيقة الكاذبة. أنت لا تستمع إلى نفسك أو تحترم توازنك. الطاقة لا تكذب. أنت لم تستمع إلى اختلال التوازن الخاص بك. لقد أعطيت دون المطالبة بالتوازن. دون المطالبة بأي شيء مرة أخرى ؛ لقد حافظت على اختلال التوازن دون أن تجرؤ على الوثوق بقيمتك.

لأنك الوحيد الذي يراها. الشخص الوحيد الذي تتطلب موافقته وحبه قيمتك.

ربما كان هذا هو درسك؟ تعلم أخيرا ، بعد كل ما مررت به ورأيته ، ما هي حقيقتك. هذه اللحظة تتطلب ماضيك بأكمله ، كل عمل واختيار. لم تكن مستعدا من قبل ، لم تتعلم.

حتي. هذه رحلة تعلم في نفسك ، ماذا تتوقع من الحياة؟ متى سنصل وأين؟ أنت تسعى وتسعى إلى التوازن والحرية. حرية العقل. كل لحظة وكل خيار قد نماك في هذه اللحظة. رعاية وتشجيع وخلق منظور.

لن تكون هنا بدون كل إجراء واختيار. حتى تلك التي لم تفعلها ولم تخترها.

لم تكن لتكون هنا إذا لم تختبر الخوف والشجاعة.

لن تكون هنا بدون أمل ويأس.

بدون الظلام ، لن تكون قادرا على رؤية النور. ايمان.

بدون خطأ ، لن تعرف الصواب. بدون الظلام ، لن تتمكن من رؤية النجوم والاحتمالات التي في متناول يدك. بدون حب ، هل ترى أي شيء؟

هل تستحق حبك وترى إمكاناتك؟

ليس لديك شيء سوى هذه اللحظة. وهذه اللحظة أبدية. كان دائما وسيظل دائما. املأها بالحب ولن يكون أمام الكون خيار سوى أن يعكس لك من أنت. لتظهر لك من أنت. لقد كان ذلك دائما. لقد حاولت دائما إظهار من أنت حقا.

حقا ، الله يتكلم بلغة المحبة. أنت تنكر على نفسك حبك ، تنكر إلهك ، تنكر نفسك.

Journey to the Paradise